رابطۀ مؤلفه های خودکارآمدی و اعتمادسازمانی با توسعۀ حرفه ای معلمان مدارس دورۀ ابتدائی : نقش میانجی ادراک رهبری

این پژوهش با هدف بررسی رابطه مولفه‌های خودکارآمدی و اعتمادسازمانی مدرسه با توسعه حرفه‌ای معلمان دوره ابتدائی با نقش میانجی ادراک رهبری انجام شد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی که با استفاده از تکنیک مدلسازی معادلات ساختاری و با نرم افزار Spss و Amosتجزیه و تحلیل گردید. جامعه آماری شامل تمام معلمان رسمی دوره ابتدایی شهرستان ارومیه 1400 نفر بودندکه با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله ای با بهر‌گیری از فرمول کوکران تعداد 302 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردید. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامه‌های استاندارد اعتماد سازمانی Popen (2003)، خودکارآمدی معلم Tschannen-Moran & Woolfolk (2001) پرسشنامه رفتار رهبری ادراک شده(1987) Schriesheim ، پرسشنامه توسعه حرفه‌ای Behdani (2016) بود که روایی و پایایی آن‌ها تایید شد و برای روایی و پایایی آن از تحلیل عاملی تاییدی و آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج نشان داد که خودکارآمدی معلم، اعتماد و ادراک رهبری با توسعه حرفه‌ای معلم ارتباط مثبت و معناداری دارد، اما خودکارآمدی اثرمستقیم و معنی‌داری بر توسعه حرفه‌ای ندارد. اثر غیرمستقیم اعتماد و خودکارآمدی بر توسعه حرفه‌ی از طریق ادراک رهبری مثبت و معنی‌دار می باشد و ادراک رهبری نیز نقش واسطه‌ای را در ارتباط اعتماد و خودکارآمدی با توسعه حرفه‌ای ایفا می کند. در واقع، معلمان به عنوان مجریان برنامه درسی می‌توانند کمبودها و کاستی‌های برنامه های درسی تدوین شده را رفع نمایند و یا این که حتی اگر برنامه‌ای به بهترین حالت تدوین شده باشد اگر معلم اثربخشی و کارایی لازم را نداشته باشد، آن برنامه‌های مطلوب درسی را پوچ یا بی‌اثر نماید.